Alice in Wonderland อลิสในดินแดนมหัศจรรย์

ข้อมูลเบื้องต้น

Ohayo สวัสดีค่าา
ครบรอบ 7000 ผู้เล่นล่ะค่ะ
เรื่อง
Alice in Wonderland อลิสในดินแดนมหัศจรรย์
ก็ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นซ์
ขอบคุณทุกโหวต
ขอบคุณกำลังใจนะคะ
อยากลองเล่น คลิ๊กที่รูปแล้วค่าา


ขอให้ทุกท่านที่ยังไม่เล่นสนุกนะคะ
ขอบคุณที่เล่นนะคะ
เรื่องนี้แต่งโดยคู่อวยที่ขอมาเยอะ
Alice x WhiteRabbit
อาจแต่งไม่ได้เรื่อง ขอโทษด้วยนะคะ
By Wacy
[ ขอบคุณ Theme จาก ] 

BlackForest ♛ theme

BlackForest

เนื้อเรื่อง

[ ในป่าแห่งหนึ่ง ]

                “ไวท์แรบบิท คิดว่าวันนี้อากาศดีไหมคะ?” อลิสถามไวท์แรบบิทพลางเดินดูดอกไม้ในป่า นานๆ ทีได้เข้ามาในป่าเพราะเนื่องจากพ่อของอลิสไม่อนุญาตให้อลิสออกมาในป่คนเดียว เพราะมันอันตรายเกิน และห่างไกลจากหมู่บ้านตั้งมากมาย

                “แล้วแต่คุณอลิสจะคิดนะครับ แต่ผมว่าวันนี้ท้องฟ้ามันไม่ค่อยสดใสเท่าไหร่นะครับ” ไวท์แรบบิทตอบคำถามที่อลิสได้ถามเมื่อกี้

                “ทำไมล่ะ? ฉันคิดว่ามันสวยดีนะคะ” อลิสถามต่ออีกครั้ง แล้วมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ท้องฟ้าก็มีสีฟ้าผสมกับเมฆปุกปุยสีขาว มันก็ดูสดใสตามปกติ

                “คุณอลิสนานๆ ทีจะได้ออกมานี่ครับ สาเหตุที่ท้องฟ้าไม่ค่อยสดใส เพราะคุณอลิสไม่สดใสนี่ครับ”ไวท์แรบบิทตอบอลิสแล้วหันมายิ้มให้อลิส ทำเอาอลิสต้องหันหน้าไปทางอื่นเพื่อปกปิดหน้าสีแดงราวกับลูกมะเขือเทศสด

                “บ บ้าไปแล้วนะคะ อลิสเองก็สดใสตามปกตินี่คะ?” อลิสผู้ซึน(?)ของเราตอบโต้กลับ แต่ไวท์แรบบิทเอาแต่ยืนยิ้ม ไม่ระแวงอะไรทั้งสิ้น จนชี้ไปทางๆ ที่มีแสงสว่างอยู่

                “คุณอลิสเดินไปสิครับ ตรงนั้นน่ะ อาจจะทำให้คุณอลิสยิ้มก็ได้นะครับ” ไวท์แรบบิทชี้ไปพลางหันมายิ้มให้อลิส แล้วเอามืออีกข้างจับมือของอลิสแล้วพาอลิสไปทางที่มีแสงสว่าง

                “ใจเย็นๆ สิ ไวท์แรบบิท ถ้าหนูล้มพ่อโกรธหนู แล้วจะไม่ให้ออกมาในป่าอีกนะคะ” อลิสที่ถูกไวท์แรบบิทจูงมือพาไปค่อยๆ เตือนไวท์แรบบิทให้เบาความเร็วลงหน่อย

                “ผมสาบานนะครับ” ไวท์แรบบิทหยุดกลางคัน อลิสมองแผ่นหลังของไวท์แรบบิทที่แสนบอบบาง

                “สาบาน?? สาบานอะไรงั้นเหรอคะ??” อลิสถามไวท์แรบบิทที่เงยหน้าขึ้นมองไปที่พระอาทิตย์ที่อยู่ตรงกลางระหว่างยังไม่ตกกับตก

                “ว่าผมน่ะ จะดูแลคุณอลิสไงล่ะครับ เพราะงั้น เรามาเล่นในป่าด้วยกันบ่อยๆ นะครับ” ไวท์แรบบิทหันมาพูดกับอลิส เสียงลมพัดเกือบจะมาบังคำๆ นั้น แต่อลิสที่ตั้งใจฟัง ก็ฟังได้ชัดเจนเลยล่ะ

                “อื้ม ฉันสัญญาว่าจะมาทุกวันเลยล่ะค่ะ เพราะงั้น โปรดรอฉันด้วยนะคะ ไวท์แรบบิท” อลิสยิ้มให้ไวท์แรบบิท เป็นรอยยิ้มที่อบอุ่น ต่อให้ตายไป ก็ลืมรอยยิ้มแบบนั้นไม่ลงหรอก

                “ตอนคุณอลิสยิ้มนี่ น่ารักจังเลยนะครับ” ไวท์แรบบิทสวนกลับ แล้วลองยิ้มให้ได้แบบอลิส แต่กลายเป็นรอยยิ้มแบบใหม่ และมีความอบอุ่นมากกว่าเดิม

                “ค คุณเองก็หล่อดีนะคะ ต ตอนยิ้มน่ะค่ะ” อลิสพูดปนซึนนิดๆ(?)

                “งั้นเหรอครับ?? ดีใจจังเลยนะครับ” ไวท์แรบบิทเงยหน้ามองท้องฟ้าที่เริ่มจะกลายเป็นสีส้มไปแล้ว จากท้องฟ้าสีฟ้ากับเมฆปุกปุยสีขาว ตอนนี้ได้กลายเป็นท้องฟ้าเกือบจะเป็นสีส้ม หรือก็คือ เกือบที่จะถึงเวลาที่อลิสต้องกลับแล้วนั่นเอง

                “เย็นแล้วแหะ” อลิสพูดผสมกับอารมณ์เศร้าๆ เพราะไม่คิดว่าตั้งแต่เช้า หลังจากเล่นกันมาทั้งวัน กลับจะหมดวันแล้วอลิสต้องกลับไปที่ๆ อาศัย

                “ผมน่ะ จะพาอลิสไปที่ๆ หนึ่งล่ะ ผมชอบที่นั่นมาก คุณอลิสอยากลองไปดูไหมครับ?” ไวท์แรบบิทถามอลิสที่ทำหน้าเศร้าใจ พออลิสได้ยินคำถาม ก็ร่าเริงขึ้นมาทันที

                “เอาสิคะ ถ้ายังยื้อเวลาได้อยู่กับไวท์แรบบิทอีก หนูคงยอมค่ะ” อลิสตอบ

ว่าแล้ว ไวท์แรบบิทก็พาอลิสไปที่ใดที่หนึ่ง

[ เนินเขา ]

                “ถึงแล้วล่ะ เอาล่ะนะ 1… 2…. 3!! เซอร์ไพร์” ไวท์แรบบิทที่เอามือปิดตาของอลิสทั้ง 2 ด้านได้เอามือออก ให้อลิสได้มองเห็นโลกกว้าง ทิวทัศน์ที่มองเห็น เป็นเนินเขาสูง ด้านล่างเป็นวิวในเมืองในตอนเย็น

                “อ่ะ นั่นพระอาทิตย์ล่ะ สวยจังเลยนะคะ” อลิสมองไปพระอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้า ท้องฟ้าสีส้มที่อลิสพึ่งเห็นครั้งแรก ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นสีส้มที่สวยงาม ทำเอาอลิสถึงขั้นดีใจ ไวท์แรบบิทมองไปที่ตาของอลิส ตาของอลิสได้สะท้อนดวงอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้า

                “เป็นไง สวยมั้ย? แต่มีอีกครั้งหนึ่งนะ” ไวท์แรบบิทพูดขัดจังหวะอลิส

                “อีกครั้งงั้นเหรอ??” อลิสทำท่างงนิดหน่อย

[ กลางคืน ]

                “เอาล่ะ ถึงเวลาแล้วล่ะนะ อลิส มองไปที่เมืองสิ” ไวท์แรบบิทชี้ไปที่เมือง

                “ว้าว แสงจากในเมืองล่ะ สวยงามจังเลยนะ ได้เห็นวิวแบบนี้ รู้สึกดีจังเลย” อลิสมองไปตามนิ้วที่ไวท์แรบบิทชี้ แสงจากในเมืองที่สะท้อนมาในตาของอลิส ทำให้อลิสมีแววตาที่สดใส สะท้อนแสง ไวท์แรบบิทยิ้ม และรอให้อลิสดูแสงจากในเมืองจนพอใจ แล้วก็พาอลิสกลับบ้านไป

                “นี่ ไวท์แรบบิท ขอบคุณนะคะ วันนี้น่ะ มีความสุขที่สุดเลยค่ะ” อลิสขอบคุณไวท์แรบบิท ก่อนจะเดินเข้าบ้านไป

แล้ววันรุ่งขึ้น อลิสก็ไปหาไวท์แรบบิททุกวัน

End

BlackForest